Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1970 το κύμα της punk και λίγο μεταγενέστερα oi! μουσικής άρχισε να εμφανίζεται και στην Ελλάδα. Παράλληλα με τους punks άρχισαν να φαίνονται που και που στα μαγαζιά που παιζόταν η μουσική αυτή και λιγοστοί νέοι κοντοκουρεμένοι με κονκάρδες και ραφτά εθνικιστικού και φυλετικού περιεχομένου. Οι πρώτοι αυτοί νέοι άρχισαν να συγκροτούνται σε ομάδες και παρέες.Με την ηγετική μορφή του θρυλικού Κοστέλο άρχισαν τη δράση. Στόχος των πρώτων Ελλήνων skins ήταν στην αρχή οι διάφοροι αριστεριστές αναρχοάπλυτοι μαλλιάδες. Έτσι άρχισαν οι συμπλοκές στους δρόμους. Σιγά σιγά οι Έλληνες skins άρχισαν να οργανώνονται περισσότερο και να καθορίζονται ιδεολογικά ως εθνικοσοσιαλιστές. Αρκετοί Αθηναίοι skins είχαν σχέσεις με άλλους ευρωπαίους συντρόφους και κυρίως Άγγλους αλλά και με το τότε N.F. Δυναμική παρουσία σε πολιτική συγκέντρωση αν θυμάμαι καλά, έγινε τον Δεκέμβριο του 1983 στο μνημόσυνο στου Μακρυγιάννη, εκδήλωση στην οποία είχαμε και μικροεπεισόδια.
Η εμφάνιση των skinheads, οι αρβύλες, τα μπουφάν, οι τιράντες κ.λ.π. γρήγορα δημιούργησαν έναν νέο τρόπο ντυσίματος καθώς και ένα στίγμα συμπεριφοράς εθνικά σκεπτόμενων νέων. Με αλλεπάληλα σκηνικά και μάχες των Ελλήνων skins άρχισαν οι νέοι της Αθήνας να ηρωοποιούν τα άτομα αυτά, φτάνοντας στο σημείο πια ο όρος skin να συμβολίζει τον ήρωα, τον ατρόμητο, τον νικητή, το νέο μοντέλο νέων ανθρώπων που επιβάλουν την πατριωτική τους θέληση και επικρατούν παντού. Και όντως τα πράγματα κάπως έτσι ήταν. Οι Έλληνες skinheads σε όποιο χώρο κ αν κινούνταν επικρατούν. Στα γήπεδα με την ανάρτηση πανό με νεκροκεφαλές και σβάστικες, σε οργανώσεις εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας και σε ομάδες χούλιγκαν (ΝΟΠΟ κ.λ.π.). Πολλοί αρχίζουν να δραστηριοποιούνται και σε εθνικές οργανώσεις οι οποίες συνεχίζουν τον αγώνα τους μέχρι σήμερα.
Ομάδες skins εγκαθίστανται τα βράδια έξω, σε περιοχές και πλατείες (Μουσείο, Θησείο, Εξάρχεια κ.λ.π.). Έπειτα, με την είσοδο στην Ελλάδα των πρώτων αλλοφύλων μεταναστών αρχίζουν οι επιθέσεις σε ξένους. Skins με ορμητήριο τη Φωκίωνος Νέγρη επιτίθενται συχνά πυκνά σε Πακιστανούς και μαύρους που διαμένουν στις γύρω περιοχές. Αλλά και σε συναυλίες που γίνονται σε διάφορα μέρη της Αθήνας (όπως Saxons στη Ριζούπολη, Motorhead στο Περισσό), οι Έλληνες skins παρουσιάζονται και συγκρούονται με ιδεολογικούς αντιπάλους τους. Παρά τη δυναμική αρχή, το πρώτο κύμα, η πρώτη γενιά των Ελλήνων skins, δεν θα έχει καλή κατάληξη μιας και η στράτευση αλλά κυρίως ο αγώνας για επιβίωση αρκετών, φερόμενων και ως στελεχών του κινήματος, οδήγησε αρκετούς σε ιδεολογική κατάρρευση και σε επαφές με αμφιβόλου ποιότητας άτομα με συνέπεια την κατάρρευση και απορρόφηση του κινήματος από το σύστημα. Βέβαια κάποιοι παλιοί εναπομείναντες, κυρίως τη χρονιά 1990-91 προσπάθησαν να δώσουν νέα πνοή στο κίνημα (κατά τη γνώμη μου ανεπιτυχώς) κυκλοφορώντας κάποιο περιοδικό. Αν θυμάμαι καλά βγήκαν 4 τεύχη (Hellas Skins). Παρ όλα αυτά οι skinheads στην Ελλάδα δεν έσβησαν μιας και άρχισαν να εμφανίζονται νέες γενιές, πιο πολιτικοποιημένοι από τους παλιούς. Βέβαια σήμερα υπάρχουν και αρκετά συγκροτήματα και οργανώσεις. Τέλος, παρά την ιδεολογική επίθεση που δέχονται από απολίτικους η γνώμη μου είναι πως στο τέλος σίγουρα θα επικρατήσουν.
Το παραπάνω κείμενο προέρχεται από επιστολή που λάβαμε από Έλληνα skinhead της εποχής εκείνης, τον οποίο θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε πολύ για την συμβολή του στη προσπάθεια μας. Οi!
