Τα χρόνια περνούν και οι αναμνήσεις αρχίζουν να γεμίζουν τη σκέψη μας. Κάποιες φορές ίσως προβληματιζόμαστε αν αυτά τα οποία έχουμε ζήσει και αυτά τα οποία έχουμε να ζήσουμε είναι γεγονότα, προσπάθειες, επιτυχίες, αποτυχίες οι οποίες αξίζουν το κόπο να κατέχουν σημαντικό κομμάτι του είναι μας. Δουλειές, σχολεία, σπουδές, πολιτική δράση, ιδεολογική αναζήτηση, εναλλακτική καθημερινότητα, διασκέδαση, ψυχαγωγία προσδιορισμένα από τη δική μας οπτική γωνία και περιτυλιγμένα από τη δικές μας αντιλήψεις. Ας προσεγγίσουμε αυτό το θέμα περιορισμένοι στα πλαίσια της υποκουλτούρας που πρεσβεύει ο παρών διαδικτυακός τόπος.
Σήμερα έπειτα από 3 δεκαετίες ύπαρξης αντιδραστικών skinheads στην πατρίδα μας έχουμε φτάσει στο σημείο να μπορούμε να φτύνουμε κατάμουτρα τόσο το σύστημα όσο και τις κάθε λογής μόδες. Καταφέραμε στην Ελλάδα του 2008 να έχουμε τους δικούς μας χώρους σύναξης και συναυλιών δίχως ποτέ να τα «συζητήσουμε», να τα «πούμε», να «δώσουμε εξηγήσεις» σε κανέναν καπιταλιστή μαγαζάτορα ή κανένα νταβατζή κάποιας πλατείας. Διοργανώνουμε μόνοι μας αυτό το οποίο εμείς θέλουμε να κάνουμε δίχως να έχουμε κανέναν πάνω από το κεφάλι μας. Επίσης φτάσαμε στο σημείο η μουσική μας να απεγκλωβιστεί από τα δεσμά των εταιρειών που πλουτίζουν κυκλοφορώντας τα τραγούδια της κάθε μπάντα με δικά της έξοδα και δικό της κόπο. Με αυτές τις κινήσεις δυναμώνουμε, ανεξαρτοποιούμαστε και επίσης συμβάλλουμε να εδραιωθούν ακόμα περισσότερο αυτά που μας ενώνουν μέσω της αλληλοϋποστήριξης και της αλληλεγγύης. Σε αυτό το δρόμο επίσης τυπώνονται περιοδικά, αυτοκόλλητα, μπλούζες, διανέμονται cd, γίνονται κινήσεις υποστήριξης συντρόφων που βρίσκονται σε δύσκολες καταστάσεις, όλα μέσω των δικών μας προσπαθειών. Μπορεί όλα αυτά να φαντάζουν κάποια απλά πράγματα όμως πίσω τους βρίσκονται πολύ μεγάλα συμπεράσματα.
Πρώτα από όλα μπορούμε να συμπεράνουμε ποιος πραγματικά αγαπάει αυτή την υποκουλτούρα και ποιος αγαπάει την αυτοπροβολή, το ψώνιο του και την καλοπέραση του. Ανάμεσα μας κάποιοι ξεχωρίζουν όπως άλλωστε είναι λογικό να γίνεται. Αυτοί που ξεχωρίζουν δεν είναι αυτοί που έχουν κάνει πολλές συναυλίες, έχουν πιει πολλές μπύρες ή έχουν πολλές ζωγραφιές. Αυτοί που ξεχωρίζουν είναι αυτοί που έχουν παλέψει περισσότερο στη μάχη της ζωής, έχουν δημιουργήσει περισσότερα και έχουν μείνει πιστοί στο δύσκολο δρόμο μας για χρόνια δίχως να οικειοποιούνται τίποτα περισσότερο από μία θέση μάχης ανάμεσα σε όλους μας. Αυτή η απρόσωπη και δίχως αντίτιμο προσφορά η οποία φανερώνεται σαν ένα κατόρθωμα της υποκουλτούρας μας ως σύνολο είναι και η ουσία της ύπαρξης της.
Δεύτερον κατορθώσαμε στα δύσκολα η αλληλεγγύη να είναι πιο δυνατή από ότι ήταν στο παρελθόν. Το πρόβλημα ενός από εμάς είναι πρόβλημα στο οποίο συνεισφέρουν όλοι με όποιο τρόπο μπορούν. Οι εγωισμοί, οι κακολογίες, η διχόνοια πάντα θα μας συνοδεύει ως λαό αλλά στα δύσκολα έχουμε μάθει να κάνουμε βήματα προσέγγισης και αυτά τα βήματα σήμερα είναι πιο μεγάλα από ποτέ.
Τρίτον βλέπουμε όλο και περισσότερα άτομα να εστιάζονται στην ποιότητα και να αφήνουν παράμερα τους εντυπωσιασμούς και τους ενθουσιασμούς μιας πρόσκαιρης και ανούσιας πλαστής ποσότητας. Κάθε βήμα το οποίο γίνεται πλέον θεμελιώνεται πάνω σε βάσεις οι οποίες θα το στηρίξουν σε βάθος χρόνου. Και αυτά τα θεμέλια δεν χτίζονται δίχως θυσίες και δίχως κόπους τους οποίους όμως όλο και περισσότεροι σύντροφοι είναι πρόθυμοι να πράξουν.
Τέλος όλη αυτή η πορεία έμεινε καθαρή από τις επιρροές της εκάστοτε μόδας η οποία εμφανιζόταν. Δεν άλλαξε και δε θα αλλάξει όσο και να την περιθωριοποιούν και όσο και να διαστρεβλώνουν το περιεχόμενο της.
Βλέπουμε λοιπόν πως σε αυτά τα χρόνια που έχουν περάσει, αν συλλογιστούμε το τι υπάρχει γύρω μας τότε θα καταλήξουμε πως όλοι, παλιοί και νέοι, αυτοί που ήταν και αυτοί που θα έρθουν θα πρέπει να είναι περήφανοι για αυτά τα οποία έχουν γίνει. Γιατί έχουν γίνει όλα από αγνές ανιδιοτελείς καρδιές συντρόφων που μπορεί να βλέπουμε ή να μη βλέπουμε γύρω μας. Το κράτος, οι εφημερίδες, οι δήθεν «κουλτουριάρηδες» , η τηλεόραση, οι δισκογραφικές εταιρείες, οι ξεφτίλες που δηλώνουν skinheads και πολλοί άλλοι δε κατάφεραν να ανακόψουν την ορμή των προσπαθειών μας. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε εδώ χαράζοντας ένα μονοπάτι αληθινό. Και είναι καλύτερο σε αυτό το μονοπάτι να διαβαίνεις ως απρόσωπος λύκος σε μία αγέλη όμοιων σου παρά ως ψωροπερήφανο πρόβατο ανάμεσα σε ορδές μαζανθρώπων.
