Γυρνάς σπίτι, το κεφάλι σου είναι γεμάτο σκέψεις σχετικά με την επιβίωση σου, τη δουλειά σου, το μέλλον σου. Άγχος, τρέξιμο, κούραση, η μέρα φαίνεται μικρή και ο ελεύθερος χρόνος σου δε φτάνει ούτε για να ξεκουράσεις το σώμα σου, πόσο μάλλον τη σκέψη σου. Πολλές φορές οι τοίχοι του σπιτιού σε πνίγουν. Οι λέξεις των βιβλίων φαίνονται πολύ βαριές για να μπορέσουν να σε ταξιδέψουν. Νιώθεις κουρασμένος ενώ ξέρεις πως είσαι ακόμα στην αρχή. Τα πράγματα που κάποτε μπορούσαν να σε χαλαρώσουν τώρα φαντάζουν μικρά μπροστά στο βάρος όσον κουβαλάς. Τότε βγαίνεις να πάρεις μία ανάσα έξω. Ξέρεις ότι θα ανασάνεις το μολυσμένο αέρα μιας βρώμικης πόλης που τα κτίρια γύρω σου φαντάζουν σαν σάπιοι σοφάδες ενός τοίχου που καταρρέει. Αλλά αυτή είναι η πόλη σου. Κάποτε έτρεχες αμέριμνος δίχως να σκέπτεσαι το αύριο. Τα χρώματα δεν ήταν όλα γκρι και οι ματιές δεν ήταν όλες άγνωστες. Τότε που ο χρόνος πέρναγε αργά και η ζωή των μεγάλων που κοίταζες γύρω σου ήταν κάτι που για σένα θα αργούσε πολύ να ξεκινήσει.
Μα τώρα να, είσαι εσύ κάτω από τα ρούχα που λερώνονται από τη δουλειά, κάτω από τον ιδρώτα του μόχθου, πίσω από τις πελώριες σκέψεις που σε κάνουν ασυναίσθητα να σκύβεις το κεφάλι. Κάποια στιγμή θα νιώσεις στη πλάτη σου ένα χέρι. Θα είναι κάποιος που ο χρόνος δε πρόλαβε να διώξει από τη ζωή σου ακόμα. Κάποιος από τα παλιά που ξέμεινε στα γράμματα που σχηματίζουν τη λέξη «γνωστός». Γιατί τη φιλία την απέρριψες. Τη ξέρασε το παρελθόν.
….Γιατί κάθεσαι και βασανίζεσαι; Γιατί περιθωριοποιείσαι; Κοίταξε πόσα φώτα υπάρχουν γύρω σου; Πόσα μαγαζιά είναι ανοικτά; Πόσος κόσμος διασκεδάζει; Είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων, μπορείς να κάνεις ότι θέλεις. Αν θες βγάλε λεφτά και φύγε σε ένα προάστιο να ηρεμήσεις και να αράζεις στα μαγαζιά που δε θα βλέπεις ότι σε ενοχλεί. Αν θες πάλι να μείνεις, διασκέδασε στους χορούς αυτής της μητρόπολης. Πάρε το απόφαση, η πόλη που ήξερες άλλαξε. Έγινε μητρόπολη. Δε χρειάζεται να αγωνιστής για τίποτα. Όλα είναι μάταια. Όλα έχουν πάρει το δρόμο τους. Πέρνα καλά εσύ και άστα λοιπόν. Κάνε τη δουλειά σου και μετά διασκέδαζε. Και έτσι θα περάσουν ωραία τα χρόνια σου. Θα περνάς ΚΑΛΑ και τι άλλο θες. Και τα προβλήματα θα περάσουν….Αρκεί εσύ να αλλάξεις μυαλά…Και στο μικρόκοσμο της υποκουλτούρας σου κάνε το ίδιο. Διασκέδαζε, πέρνα καλά και μη σκοτίζεσαι τώρα για πολλά πράγματα. Μόνο να περνάς καλά έχει νόημα. Αυτές είναι οι κλασσικές συμβουλές ενός γνωστού…
Το μόνο που χεις να κάνεις ακούγοντας για άλλη μία φορά αυτά τα πράγματα είναι να σηκωθείς και να φύγεις. Ακόμα και οι λέξεις είναι περιττές. Γιατί; Γιατί ξέρεις πως δε θέλεις να τους κάνεις τη χάρη και να αλλάξεις. Δε θέλεις να γίνεις κάποιος που απλά θα περνάει καλά και θα περνάνε όλα μπροστά από τα απαθή μάτια του. Θέλεις να αλλάξεις κάτι. Όχι τον κόσμο αλλά τη δική σου θέση σε αυτό τον κόσμο. Όχι τη κοινωνία γύρω σου αλλά τη δική σου θέση σε αυτή τη κοινωνία. Γιατί αυτό είναι το πρώτο και δυσκολότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Δε θες να γίνεις άλλη μία σάρκα που θα εκτονώνεται στα πολυπολιτισμικά μπουρδέλα τους ούτε άλλο ένα ανθρωπάκι που θα αναζητά ένα πέπλο να ρίξει πάνω του για να καλύψει το τίποτα του. Θες να κοιτάξεις ψηλά και να μείνει ζωντανή η πίστη που φωλιάζει μέσα στη καρδιά σου. Ξέρεις ότι είναι δύσκολα. Βιώνεις το αδιέξοδο, τη μοναξιά, τη κατάθλιψη, την αδυναμία και το πόνο. Αλλά ξέρεις πως το ιερότερο σύμβολο σου κάνει μία τροχιά κυκλική. Και ο Ήλιος του προσωπικού σου αγώνα όταν δύει σε βυθίζει σε βαθύ σκοτάδι το οποίο γίνεται όλο και πιο βαθύ μέχρι όμως να ξανατυφλωθείς από τις ακτίνες της αυγής. Αυτόν τον Ήλιο τον οδηγείς εσύ. Είναι ο τροχός που γυρνάς καθημερινά. Και τα φώτα αυτής της αυγής που εσύ μόνος φέρνεις στη ζωή σου δε μπορούν να συγκριθούν με τα χλωμά «φώτα» χιλίων μητροπόλεων. Το ξέρεις καλά αυτό. Το ομολόγησε ένα όνειρο που φώλιασε στη σκέψη σου μετά από ένα γαλήνιο ύπνο. Για αυτό λοιπόν, για τον δικό σου Ήλιο που θα φανερώσει ο αγώνας σου, μη τους κάνεις τη χάρη…
