Για αυτούς που πατάνε τη σκανδάλη...

Κοιτάζοντας γύρω μας τις τάσεις, τις μόδες, τη νοοτροπία που επικρατεί θα βρούμε ένα κοινό παρονομαστή. Την απάθεια, τον ατομισμό και τη μιζέρια. Μιζέρια που δεν είναι εμφανής τόσο από την οικονομική κατάσταση ή τα αγαθά αλλά στη νοοτροπία, τα όνειρα και τη καθημερινότητα. Νέοι άνθρωποι, έφηβοι και μεγαλύτεροι έχουν μπροστά τους μία οθόνη, ένα σπίτι να φάνε και να κοιμηθούν, ένα χαρτζιλίκι και ένα κόσμο που ο παραλογισμός τρέχει ανεξέλεγκτα στην κατηφόρα. Είναι γεμάτοι από αυτά που έχουν, δεν ενδιαφέρονται όχι να αποκτήσουν κάτι παραπάνω αλλά έστω και να δημιουργήσουν κάτι πέρα από αυτά που τους έχουν δοθεί. Η εργασία αποτελεί μία πολύ κουραστική ενασχόληση του πνεύματος και του σώματος τους ώστε με τη πρώτη ευκαιρία να προσπαθούν να απαλλαχθούν από αυτήν. Αν αυτή η γενιά είχε την επιλογή με την ενηλικίωση της να συνταξιοδοτείται τότε σίγουρα θα πούλαγαν και τη ψυχή τους στο σύστημα που θα τους έδινε αυτήν την επιλογή. Μέχρι στιγμής προτιμούν να την πουλάνε αλλού όσοι έχουν την ευκαιρία. Όλα γύρω τους είναι μία χαρά. Υπάρχει εγκληματικότητα, υπάρχει φτώχεια, υπάρχει σαπίλα, υπάρχουν όλοι αυτοί που στήνουν τις σκακιέρες πολέμων και ανισοτήτων στις πλάτες μας, υπάρχει παγκοσμιοποίηση αλλά όλα θα αλλάξουν. Πως θα αλλάξουν. Πίνεις ένα τσιγάρο, βάζεις στο cd-player ένα αντιδραστικό κομμάτι που βρίζει, ακολουθείς ένα life style διαφορετικό, αποστασιοποιείσαι δήθεν με χίλιους τέτοιους τρόπους και δηλώνεις ότι πολεμάς. Βέβαια όσο έχεις ένα πιάτο φαΐ, ένα καφέ, internet και λεφτά να φορέσεις αυτά που θα σε κάνουν να φαίνεσαι κάτι τότε μένεις στα λόγια. Δυστυχώς τις επαναστάσεις της γεννάει η δυστυχία και όχι η συνείδηση. Η οθόνη έχει γίνει ένα κομμάτι του είναι τους. Νιώθουν τη θλίψη, τη χαρά, το γέλιο, τη φαντασία, τη δυστυχία, τον «αγώνα», τον πόνο, την πείνα, το θάνατο, την αγάπη όπως αυτά έχουν σκηνοθετηθεί σε κάποια στούντιο. Μέχρι που μια μέρα γίνεται μόδα να πουλάς πλέον τη δική σου χαρά η λύπη με αντάλλαγμα τη κοινωνικότητα. Εκεί που ένιωθες ανία τώρα φτιάχνεις ένα λογαριασμό, ανεβάζεις φωτογραφίες σου και γράφεις για τη ζωή σου. Τι και αν περνάνε από πάνω οι διαφημίσεις τι κ αν η ύπαρξη σου καθηλώθηκε σε μία διαφορετική οθόνη. Διψούν για τα σχόλια που θα γράψουν, για τις γνωριμίες που θα κάνουν. Αυτοεπιβεβαιώνονται από αυτό που πλασάρουν. Η χαρά σου, το χαμόγελο σου, οι στιγμές με τους δικούς σου ανθρώπους, η μάσκα και η στολή που φόρεσαν στο κουκλοθέατρο τους έγιναν πια εμπόρευμα. Ο έρωτας, οι σχέσεις, η αναζήτηση κάθε ανθρώπου παρελαύνει μπροστά από τα εκατομμύρια μάτια που κρέμονται από έναν αδρανή σε μία καρέκλα ανθρωπάκο που μετά θα βγεί στο δρόμο με το καμάρι χιλίων καρδιναλίων. Οι σχέσεις πάνε και έρχονται δίχως καμία να τους ικανοποιεί. Δεν βρίσκουν κάτι να τους ενώνει πέρα από μία πρόσκαιρη απόλαυση. Γιατί για να σε ενώσει κάτι με κάποιον άλλον άνθρωπο θα πρέπει πρώτα εσύ να ξέρεις τι είσαι. Το μέλλον είναι ανυπόφορο. Το μόνο που επιθυμούν είναι να μην υπάρξουν ευθύνες. Όσοι αναζητούν έναν διαφορετικό κόσμο αναζητούν τους ήρωες και τις ιδεολογίες με τα ξενικά ονόματα. Γιατί αυτοί οι οποίοι πότισαν με αίμα κάθε σπιθαμή αυτής της γης, αυτοί που εργάστηκαν να χτίσουν πάνω στα ερείπια, αυτοί που θριάμβευσαν στις πολιτιστικές ζυμώσεις είναι γραφικά πρότυπα. Τα ονόματα τους δεν έχουν τη γοητεία των ξενικών. Ούτε οι έννοιες που έπλασαν. Η οικογένεια αποτελεί τα δεσμά και το βάρος της ζωής τους. Ίσως κάποια μέρα αναζητήσουν ανανέωση ή νέες εμπειρίες. Τότε ίσως κάνουν κάποιο παιδί το οποίο θα πάσχει από τις αρρώστιες του δυτικού κόσμου. Παχυσαρκία, κατάθλιψη, κρίση ταυτότητας, καρκίνο από αυτά που θα τρώει και θα αναπνέει και άγχος. Πόσο ωραία φαντάζουν τα χαμόγελα τους όταν αγοράζουν ένα ρούχο ή ένα νέο πρόγραμμα για τον υπολογιστή. Πόσο άντρες και πόσο γυναίκες νιώθουν μέσα στα ακριβά αμάξια τους. Πόσο αφεντικά και έξυπνοι νιώθουν όταν εκμεταλλεύονται αδύνατους και φτωχούς στις δουλειές τους. Κοιτάζοντας τα μάτια αυτών των ανθρώπων βλέπεις το λόγο που σε κάνει να συνεχίζεις σε ένα διαφορετικό δρόμο. Γιατί η ζωή σου είναι πολύτιμη. Αλλά η ελευθερία της ψυχής σου είναι ανεκτίμητη. Και αν είναι δύσκολο να αντικρύσεις ή να διακρίνεις ξεκάθαρα ποιος είναι αυτός που τραβάει τη σκανδάλη και σκοτώνει ότι αληθινό μπορείς να ζήσεις, να ονειρευτείς και να αγωνιστής για αυτό τότε συνέχισε να σέρνεσαι ματώνοντας στα συρματοπλέγματα που θα σε βγάλουν έξω από το πεδίο βολής του.